www.UPRLubuskie.fora.pl

Kolesiowski

Janusz Ryszard Korwin-Mikke (ur. 27 października 1942 w Warszawie) – polski publicysta i polityk, poseł na Sejm I kadencji, były prezes Unii Polityki Realnej.

Monarchista, Mistrz Krajowy w brydżu, laureat Nagrody Kisiela w 1990, członek honorowy Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego, założyciel Fundacji Indywidualnego Kształcenia.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Po śmierci matki podczas powstania warszawskiego, jego wychowaniem zajęła się babcia, a następnie macocha. Uczył się w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Maturę zdał w 1959, po czym rozpoczął studia na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. Później studiował także prawo, socjologię, psychologię i filozofię na Wydziale Filozofii. W 1965 w trakcie studiów został aresztowany. W marcu 1968 w związku z udziałem w protestach studenckich został powtórnie aresztowany (przetrzymywany w areszcie do lipca 1968) i relegowany z uczelni. W latach 1969-1974 był pracownikiem naukowym – najpierw w Instytucie Transportu Samochodowego, następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1970 uzyskał eksternistycznie tytuł zawodowy magistra filozofii, pozostałych kierunków studiów nie dokończył. Jako stypendysta wyjechał w 1977 na pół roku do Paryża.

Działalność publiczna w PRL

W latach 1962-1982 należał do Stronnictwa Demokratycznego, z którego wystąpił w okresie stanu wojennego.

Po powrocie z Paryża w 1978 założył "Officynę Liberałów" (wydawnictwo drugiego obiegu) oraz prywatne seminarium "Prawica, Liberalizm, Konserwatyzm". Uczestniczył w strajku stoczniowców szczecińskich w Sierpniu 1980, następnie był doradcą NSZZ Rzemieślników Indywidualnych "Solidarność". W marcu 1982 został internowany w Białołęce na cztery miesiące. W 1984 założył wraz ze Stefanem Kisielewskim Partię Liberałów "Prawica". W 1987 został prezesem nowo powstałego Ruchu Polityki Realnej (w 1989 przekształconego w Unię Polityki Realnej).

Działalność publiczna w III RP

W 1990 założył tygodnik "Najwyższy Czas!", którego wydawcą był do października 2007 i w którym publikuje swoje felietony. Działał w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie. W 1990 nie zdołał zebrać wymaganej liczby podpisów poparcia, by wystartować w wyborach prezydenckich. Sprawa jego kandydatury spowodowała rozłam w RPR i przyczyniła się do utworzenia nowego ugrupowania – Konserwatywno-Liberalnej Partii Unia Polityki Realnej, którą kierował do 1997. W 1999 ponownie objął tę funkcję, ustępując tym razem ze stanowiska w 2002.

Był posłem na Sejm I kadencji, w trakcie której zainicjował uchwałę lustracyjnej zakończoną realizacją tzw. "Listy Macierewicza". Bez powodzenia kandydował w kolejnych wyborach parlamentarnych w 1993, 1997 i 2001, w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 i kilkakrotnie w wyborach uzupełniających do Senatu w różnych okręgach wyborczych. M.in. w kwietniu 2004 w okręgu wrocławskim przy niskiej frekwencji (ok. 7%) uzyskał 18% głosów .

W 2005 założył Platformę Janusza Korwin-Mikke, do której to partii jednak nie wstąpił, a z której listy w tym samym roku kandydował po raz kolejny do Sejmu w okręgu warszawskim, uzyskując 19 246 głosów.

Wybory prezydenckie

Trzykrotnie kandydował na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W 1995 i 2000 z ramienia UPR, w 2005 jako kandydat Platformy JKM z poparciem UPR.

Po wyborach w 2005

Po przegranych wyborach parlamentarnych i prezydenckich ogłosił rozstanie z polityką. Rok później zdecydował się jednak na start w wyborach samorządowych jako kandydat na prezydenta miasta stołecznego Warszawa. Wybory przegrał, zajmując 4. miejsce za Kazimierzem Marcinkiewiczem, Hanną Gronkiewicz-Waltz i Markiem Borowskim z wynikiem 2,26% (9628 głosów). Kandydował w tych wyborach bez powodzenia także do sejmiku mazowieckiego, a w maju 2007 w przedterminowych wyborach wojewódzkich na Podlasiu.

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście Ligi Polskich Rodzin w okręgu gdańskim w ramach porozumienia LPR, UPR i Prawicy Rzeczypospolitej pod nazwą Liga Prawicy Rzeczypospolitej. Zdobył 3640 głosów.

W trybie wyborczym wygrał sprawę z Zygmuntem Wrzodakiem, który zarzucił mu popieranie aborcji. Również w trybie wyborczym został pozwany przez Partię Kobiet, za nazwanie jej "partią ekshibicjonistek", Sąd Apelacyjny w Warszawie rozstrzygnął sprawę na jego korzyść.

7 listopada 2007 założył Fundację Indywidualnego Kształcenia, której celem statutowym jest kształcenie osób niepełnosprawnych fizycznie w sportach umysłowych.

Działalność publicystyczna

Jest autorem licznych kontrowersyjnych i skandalizujących artykułów i felietonów o tematyce społeczno-ekonomicznej. Teksty te są publikowane w tygodnikach "Najwyższy Czas!" i "Angora", na blogach oraz okazyjnie w innych tytułach prasowych. Prowadzi także rozmowy na antenie TV Biznes. Napisał wraz z mistrzem świata, Andrzejem Macieszczakiem, cztery książki o brydżu; pod poprzednim nazwiskiem Janusz Mikke; jego publikowane w latach 70. w miesięczniku "Brydż" felietony ukazały się w zbiorze pt. Pewnego razu....

Info: [link widoczny dla zalogowanych]